Ο Corno εξηγεί αυτή την ιστορία ότι τα στεφάνια είναι το πρόβλημα του ιταλικού μπάσκετ;

“Αν πάτε σε ένα γυμναστήριο ή μια αθλητική αίθουσα στην Ελβετία, για να μην αναφέρουμε τη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία κ.ο.κ., θα παρατηρήσετε ότι υπάρχουν έξι ή οκτώ καλάθια γύρω από το γήπεδο που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Πόσες εγκαταστάσεις εδώ έχουν αυτή τη δυνατότητα; Καμία, ή ίσως πολύ λίγες που μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μια λεπτομέρεια; Μου το είπαν, αλλά όταν προπονείσαι, ειδικά με τους μικρότερους, βλέπεις σειρές από δέκα, δώδεκα αν όχι περισσότερα κορίτσια και αγόρια που βαριούνται να περιμένουν τη σειρά τους και κυρίως δεν μπορούν να κάνουν ατομικές ασκήσεις σουτ – οι μεγαλύτεροι. Τότε θαυμάζουμε πώς οι Σλάβοι κάνουν πάντα ένα καλάθι,. Διότι και μαζί τους υπάρχει παντού ένα καλάθι, και αν τόσα χρόνια ένα αγόρι ή ένα κορίτσι μπορεί να ρίχνει χίλιες βολές την ημέρα, θα είναι πιο εύκολο ή όχι;“

Το θέμα είναι ενδιαφέρον, διότι θέτει υπό αμφισβήτηση τόσο την έλλειψη εγκαταστάσεων όσο και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζονται ή θα κατασκευάζονται αν κατασκευαστούν νέες. Στο μεταξύ, όμως, ας μιλήσουμε για την Basket Foxes Giussano και την πρώτη της νίκη στην Α2.

“Για μια νεοφώτιστη ομάδα με τους μισούς παίκτες να μην έχουν δει ποτέ την Α2, θα έλεγα ότι τα πήγαμε πολύ καλά. Έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι με την Καρούγκατε, κράτησα τους πιο έμπειρους παίκτες στο γήπεδο, επίσης επειδή κάποιοι από τους νεότερους δεν ήταν έτοιμοι σωματικά και όχι ακόμα τακτικά. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι στη μετάβαση από τη Β στην Α2 το πρόβλημα είναι η αλλαγή ρόλου για πολλούς παίκτες. Πέρυσι κερδίσαμε την Α2 με μια σέντερ που μετά βίας φτάνει τα δύο μέτρα, αλλά φέτος δεν μπορεί να παίξει εκεί. Και άλλοι πρέπει να αλλάξουν ρόλο. Φτιάξαμε μια ομάδα με τρεις πλέι μέικερς επειδή το ήθελα έτσι: στην Α2 είναι ωραίο γιατί μπορείς να παίξεις με δύο πλέι μέικερς που προωθούν την αντεπίθεση και στις δύο πλευρές του γηπέδου και αυτό μου αρέσει”.

Στο γήπεδο την Κυριακή, τι είδατε που σας άρεσε ιδιαίτερα;

“Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να πω ότι περνάω υπέροχα. Ο σύλλογος είναι πολύ σοβαρός: από το ρητορικό έδωσε σταδιακά στον εαυτό του μια δομή όλο και πιο κατάλληλη για τα πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχε, και με τον νέο πρόεδρο, τον Πάολο Λαβιτόλα, και τη νέα εταιρική δομή αυτή η πορεία συνεχίζεται πολύ σοβαρά. Πρόκειται για έναν σύλλογο με καλούς ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται πολύ και σε κοινωνικό επίπεδο, με ικανούς ανθρώπους που έχουν κόρες που παίζουν. Η Α2 ήταν περιζήτητη και την Κυριακή η χαρά της παρουσίας ακόμα και σε αυτούς που έχουν παίξει λιγότερο ή καθόλου ήταν ένα από τα πράγματα που μου άρεσαν περισσότερο. Ο στόχος μας είναι πολύ ξεκάθαρος και μου αρέσει και αυτό: να σωθούμε καλά. Στοχεύουμε στην ένατη θέση και αν έρθει κάτι παραπάνω θα είμαστε έτοιμοι.e”.

Τον Μάιο τοOratorio Femminile Giussano (OFG), το αρχικό όνομα του συλλόγου, άλλαξε πρόσωπο, διεύρυνε την εταιρική του δομή και έδωσε στον εαυτό του ένα πλαίσιο κατάλληλο για τη σειρά Α2. Το όνομα Foxes χρονολογείται από μερικά χρόνια πριν, όταν κάποιοι παίκτες το επέλεξαν ως παρατσούκλι, και παρέμεινε ως τίτλος του συλλόγου, Basket Foxes Giussano. Αλλά πάνω απ’ όλα, η πιο όμορφη επέτειος είναι ότι η η άνοδος στην Α2 ήρθε πριν από 40 χρόνια μετά την ίδρυση της OFG το 1983.

Επιστρέφοντας στην κατασκήνωση κόουτς Κόρνο, πείτε μας για τη νίκη με τον Καρούγκατε;

“Με εξέπληξε ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσαμε τα δύο πρώτα δεκάλεπτα. Ήταν αυτό που ήθελα σίγουρα, αλλά δεν το είχα σκεφτεί τόσο τέλεια: τρέξιμο, ισορροπημένα σουτ, αποτελεσματικότητα στα συμπεράσματα, πολύ υψηλά ποσοστά, 50 πόντοι (έναντι 36 του Καρούγκατε, σ.σ.). Στη συνέχεια στα δύο δεύτερα δεκάλεπτα είχαμε μια πτώση θα έλεγα φυσιολογική: τρέξιμο λιγότερο, ένταση για πρώτη φορά σε μια σημαντική κατηγορία, επιστροφή των αντιπάλων, όχι καλά. Αλλά δυνατοί στο πλεονέκτημα που αποκτήσαμε, φέραμε ένα αποτέλεσμα που είναι πολύ μπανάλ για να πούμε ότι είναι σημαντικό (68-74,σ.σ.).“.

Πείτε μας για τα κορίτσια σας;

“Υπάρχει η ομάδα των ειδικών, αυτών ας πούμε κάτω από το 2000 που γεννήθηκαν πριν από τον νέο αιώνα: Manzotti, Diotti, Gatti, Meroni, Sorrentino, που έχουν δει την Α2 και κάτι παραπάνω και είναι αυτοί που πρέπει να συνεχίσουν την ομάδα, τους εμπιστεύομαι πολύ. Η ξένη είναι τόσο καλή που μου έκανε εντύπωση που σύλλογοι πιο σημαντικοί από εμάς δεν την εξέτασαν, η Klaudia Niedzwiedzka. Ήρθε μόνο με τρίποντα, αλλά την έπεισα ότι μπορεί να κάνει και κάτι άλλο και την Κυριακή το έκανε. Αλλά υπάρχουν και όλες οι άλλες που είναι νέες αλλά αναπτύσσονται καλά και γρήγορα: η Μποναντέο θα πάει πολύ μακριά, όπως και η Σεσίλια Κολίκο, που είναι τέλεια ενσωματωμένες τεχνικά και σωματικά. Και είμαστε μεταξύ 2000 και 2001, όπως και η Foschini και η Germani που είναι το 2002. Η ομάδα συμπληρώνεται, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, από τις Under: Lussignoli, Crippa και Anna Colico, όλες αναπτύσσονται και όλες είναι έτοιμες να παίξουν τα χαρτιά τους.“.

Τι πρέπει να κάνει αυτή η ομάδα τώρα για να κάνει ένα βήμα προς την ένατη θέση;

“Πρέπει να έχουμε συνέχεια σε όλο το παιχνίδι. Εξακολουθούμε να έχουμε πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα και πάρα πολλά χαμηλά. Να κάνουμε τα τέσσερα δεκάλεπτα να μοιάζουν περισσότερο μεταξύ τους. Και στη συνέχεια, τεράστια βήματα προς τα εμπρός στην άμυνα. Το οποίο από την άλλη πλευρά σημαίνει ότι υπάρχει άφθονο περιθώριο και είμαι χαρούμενος γι’ αυτό.“.