Το ναυάγιο ενός σκάφους μεταναστών στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε τραγωδία στο Πακιστάν, αφήνοντας οικογένειες απαρηγόρητες, όπως στο Μπαντλί, μια μικρή πόλη από την οποία 24 νέοι άνθρωποι μπορεί να είναι μεταξύ των εκατοντάδων που πνίγηκαν.
Τις τελευταίες ημέρες στο Μπαντλί, οι συγγενείς των αγνοουμένων κατέθεσαν δείγματα DNA για να βοηθήσουν στην ταυτοποίηση των 82 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στο ναυάγιο, το οποίο σημειώθηκε τη νύχτα της 13ης προς 14η Ιουνίου 47 ναυτικά μίλια (87 χλμ.) από τις ακτές της χερσονήσου της Πελοποννήσου.
Πομπές επισκεπτών πηγαινοέρχονταν στα σπίτια απελπισμένων οικογενειών σε αυτή την πόλη των 15.000 κατοίκων που βρίσκεται τέσσερις ώρες νοτιοανατολικά του Ισλαμαμπάντ, στο τμήμα του Κασμίρ που διοικείται από το Πακιστάν.
Συγγενείς των αγνοουμένων κάθονταν κατάκοιτοι στους δρόμους. Σαν να ελπίζουν μάταια, οι κηδείες δεν είχαν ακόμη πραγματοποιηθεί.
Η Shahnaz Bibi δήλωσε στο AFP ότι είχε μιλήσει με τον γιο της Inaam Shafaat, 20 ετών, μέσω τηλεφώνου την ημέρα πριν η ετοιμόρροπη και υπερφορτωμένη μηχανότρατα αναχωρήσει από τη Λιβύη για τα νερά της Μεσογείου, στην πιο επικίνδυνη μεταναστευτική διαδρομή στον κόσμο.
“Τη νύχτα, μου είπε ότι ο καιρός δεν ήταν καθαρός. Του είπα να μην ανέβει στο πλοίο, αλλά δεν με άκουσε”, είπε η κυρία Μπίμπι, πενηντάρα, αφού έδωσε δείγμα DNA σε τοπικό νοσοκομείο.
“Μου είπε: +Μητέρα, σε αφήνω υπό την προστασία του Αλλάχ. Προσευχήσου για μένα”, πρόσθεσε, με τη φωνή της βραχνή από το κλάμα, καθώς σκούπιζε μερικά δάκρυα με το σάλι της.
Οι ελληνικές αρχές δεν γνωρίζουν ακριβώς πόσοι άνθρωποι επέβαιναν στο σκάφος όταν αυτό βυθίστηκε, ένα από τα χειρότερα στην ανατολική Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια.
– “Οι άνθρωποι δεν συνεργάζονται” –
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) εκτιμούν ότι στη μηχανότρατα επέβαιναν μεταξύ 400 και 750 επιβάτες, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά.
Εκατοντάδες ήταν πιθανότατα από το Πακιστάν, κυρίως από τις επαρχίες Παντζάμπ και Κασμίρ.
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ερευνών (FIA) του Πακιστάν δήλωσε την Τετάρτη ότι έχουν συλλεχθεί δείγματα DNA από τις οικογένειες 108 αγνοουμένων.
Ο Sarfraz Khan Virk, ανώτερος αξιωματούχος της FIA στη Λαχόρη, δήλωσε στον Τύπο ότι στο παρελθόν, μετά από τέτοιες τραγωδίες, πολλές οικογένειες είχαν αρνηθεί να μιλήσουν στις αρχές.
“Μας είπαν: θέλουμε να στείλουμε έναν άλλο γιο (στην Ευρώπη) και θα υποφέρουμε αν ανοίξετε υπόθεση”, ανέφερε.
“Υπάρχουν οικογένειες που είχαν στείλει έναν πρώτο αδελφό στην Ιταλία και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια για τον δεύτερο αδελφό, θέλουν να στείλουν τον τρίτο. Έτσι έχουμε πολλά προβλήματα και οι άνθρωποι δεν συνεργάζονται μαζί μας”, πρόσθεσε.
Το Πακιστάν αντιμετωπίζει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες: καλπάζων πληθωρισμός, υποτίμηση της ρουπίας, περιορισμένες εισαγωγές και βιομηχανική παραγωγή.
– “Η κυκλοφορία δεν θα σταματήσει” –
Το πακιστανικό Κασμίρ, όπου το Μπαντλί βρίσκεται ανάμεσα σε καταπράσινους λόφους, υπήρξε ιστορικά το σημείο αναχώρησης για πολλούς μετανάστες που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή αλλού, ανεξάρτητα από τους κινδύνους.
Στην περιοχή αυτή δραστηριοποιούνται πολλοί διακινητές ανθρώπων. Οι αρχές λένε ότι έχουν συλλάβει 16 από αυτούς ως ύποπτους για σχέση με την ελληνική τραγωδία.
“Αυτό που συνέβη στον αδελφό μας δεν πρέπει να συμβεί σε κανέναν άλλον. Η εμπορία ανθρώπων αυξάνεται και δεν πρόκειται να σταματήσει”, λέει ο Waheed Wazir, 38 ετών, του οποίου ο μικρότερος αδελφός Imran, 32 ετών, αγνοείται.
“Οι έμποροι ανθρώπων που συλλαμβάνονται δεν πρέπει να αφήνονται ελεύθεροι. Θα πρέπει να τιμωρούνται δημόσια, ώστε κανείς να μην τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο στο μέλλον”, λέει.
Ένας ανώτερος διοικητικός αξιωματούχος της περιοχής, ο Sardar Mushtaq Ahmad, επιβεβαίωσε ότι 24 ντόπιοι αγνοούνται.
Οι οικογένειες του Μπαντλί συνεχίζουν να προσκολλώνται στις τελευταίες λέξεις που ακούστηκαν από το στόμα των αγνοούμενων αγαπημένων τους, ελπίζοντας σε ένα θαύμα.
“Ο γιος μου μου είχε πει ότι τους έβαζαν στη βάρκα. Ο καιρός δεν ήταν καλός”, λέει η Tasleem Bibi, 48 ετών, που έχει ήδη συμβιβαστεί με τον θάνατο του 20χρονου γιου της, Akash Gulzar.
“Η φωνή του σταδιακά εξασθένησε και δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει”.