Δώδεκα, δώδεκα, δεκατρία, ένα. Καλοί αριθμοί για το Λόττο, αλλά πάνω απ’ όλα οι αριθμοί των τίτλων στην προσωπική τροπαιοθήκη του Paolo De Angelis από τότε που ήταν στέλεχος της Famila Basket Schio: με τη σειρά Scudetti, Coppa Italia, Supercoppa και EuroCup20 χρόνια από το 2003. Γιορτάστηκε με μια ακόμη τριάδα νικών την περασμένη σεζόν καθώς και τοιστορική προσγείωση στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας – το παγωτό της 250ος αγώνας στην κορυφαία διοργάνωση συλλόγων της ηπείρου – και την επακόλουθη τρίτη θέση. Μια κραιπάλη επιτυχίας που έχει ήδη μπει στα αρχεία επειδή De Angelis και Schio είναι ήδη πεινασμένοι για περισσότερες νίκες. Από πού πηγάζει αυτή η επιθυμία να κερδίζετε πάντα;

“Προφανώς μας αρέσει πολύ λίγο να χάνουμε, το υποφέρουμε σαν ασθένεια. Συμβαίνει σε όλους στην κοινωνία Κατά τη διάρκεια των εκτός έδρας αγώνων ή των διαλειμμάτων στην προπόνηση, υπάρχουν κάποιοι, συμπεριλαμβανομένου και εμού, που παίζουν χαρτιά. Αλίμονο στους χαμένους, υποβάλλονται σε μια εβδομάδα αφόρητων πειραγμάτων. Αφήστε τους παίκτες που ξέρουν ότι το να έρθουν να παίξουν για αυτόν τον σύλλογο σημαίνει μέγιστη συγκέντρωση και συγκέντρωση ανά πάσα στιγμή, στο υψηλότερο επίπεδο, σε κάθε αγώνα. Σαφώς οι στόχοι του καλοκαιριού είναι να δημιουργηθεί η ομάδα, να συγχωνευτούν όλα τα στοιχεία και να γνωριστούν τα κορίτσια μεταξύ τους. Στη συνέχεια θα σοβαρευτούμε“.

Σε σύγκριση με 20 χρόνια πριν, πόσα έχουν αλλάξει στο σύλλογο;

“Περάσαμε από διαφορετικές φάσεις. Βρήκα μια κοινωνία με πολύ ξεκάθαρες ιδέες, αλλά χωρίς την υποστήριξη των αποτελεσμάτων. Στη συνέχεια πεισθήκαμε να ακολουθήσουμε μια αρχή: για να σωθείς χρειάζεσαι ξένους, για να κερδίσεις χρειάζεσαι Ιταλούς. Πρώτη φάση: Moro και Masciadri. Μετά οι τρεις Μ: Μόρο, Μασκιαντρί και Μάτσι, χάρη στους οποίους αρχίσαμε να πηγαίνουμε στους τελικούς του πρωταθλήματος και να κερδίζουμε. Η φάση 2.0 ήταν να δημιουργήσουμε ένα οργανόγραμμα που θα μπορούσε να συμβαδίζει με τους παίκτες για να τους βάλουμε σε θέση να σκέφτονται να παίξουν και αυτό είναι όλο. Έγιναν μεγάλες επενδύσεις σε προσωπικό και διοίκηση και σήμερα έχουμε 65 άτομα που σε διάφορες ιδιότητες και επίπεδα λαμβάνουν αποζημίωση από τον σύλλογο για τη δουλειά τους. Φάση 3.0: διεθνοποίηση της ομάδας. Πάρτε ανθρώπους που είναι ειδικοί στην Ευρώπη, στα Κύπελλα. Σπουδαίους προπονητές. Τέσσερα χρόνια με τον Μέντεζ, τρία με τον Βίνσεντ και βρισκόμαστε στο τρίτο με τον Δικαγιουλάκο. Αλλά θέλω να πω ένα πράγμα σχετικά με αυτό: πιστεύω ότι οι Ιταλοί προπονητές είναι οι καλύτεροι, αλλά επειδή οι ομάδες μας δεν έχουν παίξει στην Ευρωλίγκα για χρόνια, δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία για να φτάσουν μέχρι τέλους..

Και στη συνέχεια υπήρξε η φάση της επαναφοράς όλων αυτών σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, δεν θέλαμε ποτέ να δημιουργήσουμε μια ασηπτική ομάδα αλλά ένα μέρος όπου οι παίκτες θα αισθάνονται πραγματικά σαν στο σπίτι τους. Κάθε επιχείρηση διευθύνεται από τον πρόεδρο, τον Cavaliere Marcello Cestaro.“.

Θα έχουμε ποτέ μια φάση 5.0 στην οποία θα επιστρέψουμε σε έναν Ιταλό προπονητή στον πάγκο του Σχίο;

“Και γιατί όχι; Δεν έχουμε καμία προκατάληψη για το αντίθετο. Στην ιστορική στιγμή που φτιάχνουμε την ομάδα και φανταζόμαστε τους στόχους, αναρωτιόμαστε ποιος προπονητής είναι κατάλληλος για την επίτευξη αυτών των στόχων σε σχέση με τη σύνθεση της ομάδας. Σε αυτή τη μακρά περίοδο διεθνοποίησης, όπως αναφέρθηκε, η επιλογή έχει πέσει σε ξένους προπονητές, αλλά δεν υπάρχει πραγματικά κανένας καλός λόγος για τον οποίο ο επόμενος προπονητής της Φαμίλα δεν θα πρέπει να είναι Ιταλός“.

Η φετινή ομάδα: επιβεβαιώθηκαν οι Ιταλοί, άλλαξαν όλοι οι ξένοι. Πώς γίνεται αυτό;

“Η επιβεβαίωση των Ιταλών ήταν σκόπιμη. Εκείνη των ξένων λίγο λιγότερο… Ο Χάουαρντ είπε ότι δεν θέλει να επιστρέψει στην Ευρώπη, ο Μάμπρεϊ είχε μια πρόταση από την Τουρκία που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε ότι μπορούμε να την ισοφαρίσουμε, ο Έγκλε Σβεντοράιτε είχε ληφθεί για δύο μήνες για να μας δώσει ένα χεράκι – και τι χεράκι, βλέποντας το καλάθι τριών πόντων που έκρινε την τρίτη θέση στην Ευρωλίγκα, σ.σ. – και ο Ντουρ είναι έγκυος. Οπότε έπρεπε να κάνουμε αλλαγές. Ποντάρουμε πολύ στα νιάτα του Σίβκα που προφανώς δεν έχει φτάσει ακόμα τους άλλους αλλά ήδη δείχνει τεράστια βήματα προς τα εμπρός, η Ρεσίνγκεροβα έχει ευρωπαϊκή εμπειρία, ο Παρκς είναι παίκτης που έχει αποδείξει την αξία του τα τελευταία χρόνια, ο Γκιράντες – που έκανε την Ευρωλίγκα – είναι ο κατ’ εξοχήν φόργουορντ μέσα στην περιοχή και μαζί με τον Τσάγκας, που είναι επαναπατριστής, θα μας δώσουν λίγη από αυτή τη λατινική φαντασία που μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Και έπειτα υπάρχει και ο Juhasz που είναι ένας σπουδαίος ρούκι. Είμαστε ικανοποιημένοι και οι στόχοι μας είναι πάντα οι ίδιοι: να φτάσουμε μέχρι τέλους σε κάθε διοργάνωση.“.

Πώς έχει αλλάξει η αγορά τα τελευταία χρόνια;

“Τα πάντα έχουν αυξηθεί. Ξεκινώντας από τις χώρες που μπορούν να προσφέρουν καλά συμβόλαια και προβολή στα κύπελλα. Και στη συνέχεια υπάρχουν ομάδες που φτάνουν στα υψηλότερα στάδια που μπορούν να ξοδέψουν και να προσφέρουν ελκυστικά ποσά σε παίκτες που ίσως δεν είχαν πολλές επιλογές. Και δικαίως δέχονται να πάνε και να παίξουν τα χαρτιά τους σε ομάδες που στήνουν σημαντικά ρόστερ.“.

Τομέας νεολαίας: Γιατί ο δικός σας δεν δημιουργεί παίκτες για την πρώτη ομάδα όπως θα περιμέναμε από έναν οργανισμό σαν τον δικό σας;

“Η Famila Basket από επιλογή δεν κάνει εθνικές προσλήψεις. Έτσι στοχεύουμε στην επικράτεια του συλλόγου μας. Αυτό καθιστά πιο δύσκολο να πάρουμε κορίτσια που μπορούν να φτάσουν μέχρι την Α’ κατηγορία παίζοντας και παίρνοντας σημαντικά λεπτά συμμετοχής. Επενδύουμε στον τομέα της νεολαίας με επαγγελματίες προπονητές, αθλητικούς γυμναστές, θεραπευτές. Μπορεί να τύχει να προκύψει μια παίκτρια που και που, ίσως να συμβεί επειδή έχουμε δύο ή τρεις προοπτικές πάνω στις οποίες δουλεύουμε και οι οποίες θα μπορούσαν να είναι μελλοντικές, αλλά όπως είμαστε οργανωμένοι είναι περισσότερο σύμπτωση. Τότε προτιμούμε τα κορίτσια που έχουν φτάσει σε μια ορισμένη ηλικία να πηγαίνουν και να παίζουν σε άλλους συλλόγους που μπορούν να ικανοποιήσουν τις νόμιμες ανάγκες τους.“.