Αυτά τα πέντε λεπτά στη Σεγκραφρέντο θα πρέπει να μελετηθούν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στην Ευρωλίγκα.

Κάθε μειονέκτημα μετά από αυτά τα πέντε λεπτά ανατρέπεται για την Βίρτους Μπολόνια.

Όλα επαναφέρονται: τα προβλήματα λύνονται.

Οι δυσκολίες ξεπερνιούνται.

Η κόπωση σταματά.

Η νευρικότητα ελέγχεται.

Η ανακρίβεια γίνεται ακρίβεια.

Η επιθυμία ξεπερνά τους αριθμούς, την αδράνεια και τη δύναμη σε αυτό το χρονικό πλαίσιο συζητείται εκ νέου.

Ακόμη και ο πιο αιχμηρός δυνατός επίλογος επαναφέρεται όπως σε ένα θρίλερ.

Η Βίρτους Μπολόνια βρίσκεται στην τρίτη θέση μετά από δεκαπέντε ημέρες για αυτά τα πέντε λεπτά.

Οι αγώνες ξεκίνησαν άσχημα ή έγιναν περίπλοκοι από τους αντιπάλους, αλλά μετά έρχονται αυτά τα πέντε λεπτά.

Τριακόσια δευτερόλεπτα που αλλάζουν εξωτερικά τα πρόσωπα αυτών που ζητωκραυγάζουν, τα μυαλά αυτών που γράφουν και παρατηρούν, το πείσμα αυτών που βρίσκονται στο γήπεδο, το χαμόγελο αυτών που προπονούν.

Δεν γίνεται λόγος για αξία ή αισθητική.

Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει καν για νίκη αλλά για κατάκτηση.

Ξεκίνησε τον Δεκέμβριο με την Μπαρτσελόνα από το μείον δέκα στα μέσα της τρίτης περιόδου σε ισοπαλία και μετά εντολή

Συνέχισε με τη Μακάμπι λίγες μέρες αργότερα αμέσως μετά το ημίχρονο.

Ο Ολυμπιακός δέκα μέρες αργότερα, όταν στο τελευταίο δεκάλεπτο πέντε λεπτά πριν το τέλος ήταν μείον επτά.

Η Μπάγερν Μονάχου στην αρχή της χρονιάς, και πάντα στο φινάλε από εκείνο το μείον τέσσερα.

Τελικά χθες το βράδυ με την Άσβελ να ξεκινάει το τέταρτο δεκάλεπτο για να ξαναβρεί το μείον έξι.

Όλα αυτά συνέβησαν στο σπίτι, όχι σε ένα παλατάκι, αλλά πάντα σε μια αίθουσα εκθέσεων που φέτος μεταμορφώθηκε μαγικά και έγινε σε αυτά τα πέντε λεπτά, εκκωφαντική σε κάθε κατοχή, τρεμάμενη στις κερκίδες σε κάθε φάση.

Ένας κόσμος που έχει αγαπήσει τόσο πολύ την ομάδα του, γνωρίζει τις δυσκολίες και τα ελαττώματά της, αλλά τη βοηθά να ξεπεράσει τα εμπόδια και πιστεύει πάντα στον άθλο.

Στη συνέχεια, φυσικά τα εύσημα πηγαίνουν στους παίκτες: ο Ντάνιελ Χάκετ και ο Μάρκο Μπελινέλι η ταυτότητά τους μιλάει από μόνη της, αλλά η καρδιά και η αποφασιστικότητα στις δυσκολίες σε αυτά τα 300 δευτερόλεπτα, ενθουσιάζουν.

Μετά είναι ο Λούντμπεργκ με την κλασική ιστορία της δεύτερης ευκαιρίας, ο Σενγκέλια που εκδικείται, ο Ντάνστον που της αιωνιότητας, μετά ο Αμπάς Πολονάρα και ακόμη και ο Παγιόλα.

Θα μπορούσες να κάνεις μια αμερικάνικη ταινία με κάθε παίκτη αυτής της ομάδας.

Από τις ατημέλητες χειρονομίες στο τέλος κάθε νίκης, ο προπονητής Λούκα Μπάνκι τους έβαλε επίσης όλους στο κόλπο και η εφευρετικότητά του, όπως του αρέσει να την αποκαλεί, είναι το μυστικό για να μένεις σε εγρήγορση και να περιμένεις να έρθουν αυτά τα πέντε λεπτά.

Έτσι, παιχνίδι με παιχνίδι, αμφιβολία με αμφιβολία, λεπτό με λεπτό η Βίρτους εκπλήσσει τους πάντες.

Τρίτη θέση επάξια μετά από είκοσι δύο παιχνίδια, το περσινό ρεκόρ νικών καταρρίφθηκε χθες το βράδυ.

Το ένα τρίτο αυτών των νικών σε αυτά τα πέντε λεπτά. Δεν είναι τυχαίο πλέον.