The Εσωτερικός κανονισμός της EuroLeague θέτει για το Financial Fair Play της σεζόν 2023-24 ολοένα και πιο αυστηρά όρια (εδώ οι κανονισμοί, πηγαίνετε στη σελίδα 67): δαπάνες για μισθούς παικτών και προσωπικού που δεν ξεπερνούν το 65% του προγραμματισμένου προϋπολογισμού του κύκλου εργασιών (μένει να δούμε pi το τελικό ισοζύγιο, σ.σ.), συνεισφορά ιδιοκτησίας που δεν ξεπερνά το 50% άμεσες και έμμεσες (χορηγίες), ο υπολογισμός πρέπει να γίνει για το οικονομικό έτος που τρέχει από την 1η Ιουλίου έως τις 30 Ιουνίου του επόμενου έτους οι κανόνες που είναι πιο σημαντικοί για την αξιολόγηση.
Εύκολο να το πεις και εύκολο να το υπολογίσει ακόμα και ένας απλός άνθρωπος, αν μείνουμε στο πλαίσιο των γαλλικών και γερμανικών ομάδων που πρέπει να καταρτίσουν δημόσιο προϋπολογισμό για να συμμετάσχουν στο εθνικό τους πρωτάθλημα. Προφανώς όμως δεν είναι τόσο απλή η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα, αφού τον περασμένο Ιούνιο η AS Monaco σκεφτόταν δύο διαφορετικές συνθέσεις: μία για το Betclick Elite και μία για το ηπειρωτικό πρωτάθλημα. Μία στο ξεκάθαρο, μία στο…; μαύρο;
Σήμερα το πρωί ο διευθύνων σύμβουλος της Βίρτους Μπολόνια, Λούκα Μπαράλντι, έρχεται να μας σώσει, απαριθμώντας τους αριθμούς του συλλόγου, ο οποίος έχει μειώσει ακριβώς για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της ECA. Πολύ ξεκάθαρα νούμερα στην ανάγνωση και την ερμηνεία, σύμφωνα με το καταστατικό. Δεν μπορούμε όμως να συμπεράνουμε και τους λογαριασμούς της Ολίμπια Μιλάνο από τις δηλώσεις του Μεσίνα και του προέδρου Πανταλέο Ντελ’Όρκο.
Πρώτα απ’ όλα ο ισολογισμός της Ολίμπια είναι ενοποιημένος σε αυτόν του ομίλου Αρμάνι και επομένως η χρήση πηγαίνει από την 1η Ιανουαρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου: για να τηρηθούν οι κανόνες της Ευρωλίγκας πρέπει επομένως να γραφτεί ξεχωριστή δήλωση. Όταν η διοίκηση μιλάει, πρέπει να διευκρινίζει σε ποια από τις δύο οικονομικές καταστάσεις αναφέρεται. Στη συνέχεια, δεν υπάρχουν αριθμοί, ξεκινώντας από τον συνολικό προϋπολογισμό εσόδων.
Δεν μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε αν σε διοικητικό επίπεδο έγινε ακριβής υπολογισμός της διαθεσιμότητας για την αγορά παικτών στην αγορά του καλοκαιριού, αν στον περιορισμό των εξόδων για τους μισθούς των παικτών υπολογίστηκε η επίπτωση των τριών παικτών που απομακρύνθηκαν το καλοκαίρι και είχαν συμβόλαιο για το 2023-24 (Αλβίτι, Ντέιβις, Μήτρου-Λονγκ- ο Τόμας είχε 1+1 του οποίου οι όροι δεν είναι γνωστοί) με λογικό buyout, άρα και η έλλειψη των αναγκαίων για τη διατήρηση Shabazz Napier.
Ο πόιντ γκαρντ, ο οποίος είχε το fair play να σιωπήσει για το θέμα, δεν πρέπει να ζήτησε και πολλά αν το καλοσκεφτούμε. Έχοντας φτάσει στα τέλη Ιανουαρίου έπαιξε μισή σεζόν με την Ολίμπια, μισή σεζόν, μισό μισθό. Στο τέλος της οποίας όλοι έλεγαν ότι ήταν λίγο πολύ ο σωτήρας του έθνους. Και με έναν Πάνγκος για τον οποίο κάποιοι έχουν γράψει ότι έχει συμβόλαιο για δύο εκατομμύρια, το τρίποντο του Ντελ’Όρκο θα πρέπει να φτάσει σε αυτό το ποσό.
Σε όλα αυτά ερχόμαστε αντιμέτωποι με την περίπτωση του Μίροτιτς. Ο Ντελ’Όρκο δεν λέει ψέματα όταν λέει ότι το μισό μισθό του πληρώνει η Μπαρτσελόνα. Μόνο που θα πρέπει να είναι περίπου 5,5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, αν ισχύουν τα στοιχεία που έκαναν φτερά το καλοκαίρι και δεν διαψεύστηκαν ποτέ από την Ισπανία. Άξιζε τον κόπο να βάλουμε ένα τεσσάρι, ακόμα και ένα που θεωρείται το πιο δυνατό εκτός ΝΒΑ, σε μια ενδεκάδα που έχει πολλά τεσσάρια σε αυτή την τιμή και να μην κρατήσουμε τον πόιντ γκαρντ;
Αλλά και Η Ευρωλίγκα δεν λέει όλη την ιστορίαΑν ήμασταν μάνατζερ της Άσβελ ή της Μπάγερν θα θέταμε στον εαυτό μας κάποια ερωτήματα. Πνιγμένο στον ισολογισμό του πολυσυλλεκτικού συλλόγου, πού βρίσκεται το μέρος της αμοιβής του Μίροτιτς που έμεινε στο λαιμό της Μπαρτσελόνα; Και πώς ξεχωρίζεις τους χορηγούς του ποδοσφαίρου από τους χορηγούς του μπάσκετ; Πόσο η οικονομική ισχύς της Ρεάλ Μαδρίτης αντισταθμίζει τον Εσωτερικό Κανονισμό και το έλλειμμα των 27,8 εκατομμυρίων χωρίς να επηρεάζει το fairplay; Κατά τη γνώμη μας έχει πιο ακαθάριστο αντίκτυπο από τα alley-oops του Ροντρίγκεζ για τον Ταβάρες και τον Πουαριέ.
Ένα ακανθώδες θέμα: όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες μας, η προσπάθεια να επιτευχθούν πιο διαφανείς προϋπολογισμοί και ξεκάθαροι κανόνες συμμετοχής σε ένα πρωτάθλημα που ήδη υποφέρει από τους διαφορετικούς δημοσιονομικούς κανόνες επτά διαφορετικών εθνικών κρατών (οκτώ όταν επιστρέψει η ΤΣΣΚΑ) κόστισε τη δουλειά σε Jordi Bertomeu (ο οποίος το ανακοίνωσε εγκαίρως) και ο Marshall Glickman. Έτσι, αγαπητοί αναγνώστες, μην εκπλαγείτε αν κάθε τόσο κάποιοι πρωταγωνιστές του ευρωπαϊκού μπάσκετ αντιφάσκουν με τον εαυτό τους όταν εκθέτουν τις θεωρίες τους. Με το να λέει κανείς δικαιολογητικά ψέματα, διαστρεβλώνεται και ξεχνάει ακόμη και αυτά που είχε δηλώσει την προηγούμενη ημέρα.