Caterina Gilli είναι το πορτρέτο της γαλήνης. Έφτασε στη Ρώμη τον Αύγουστο για να ενισχύσει το μακρύ τμήμα – τάξη του 2002 από τη Φεράρα, 2 χρυσά και ένα χάλκινο με τις εθνικές ομάδες νέων, Vigaranao, Geas Lucca τους συλλόγους όπου έπαιξε – του Οξυγόνου, σήμερα κάνει απολογισμό της κατάστασης, ωστόσο αισιόδοξος

“Φυσικά και έχω. Είμαι πεπεισμένος ότι έκανα τη σωστή επιλογή επιλέγοντας τη Ρώμη ως έργο για την ανάπτυξη της ομάδας και τη δική μου προσωπική ανάπτυξη. Δεν είχαμε εύκολο ξεκίνημα στη σεζόν, κατά τη γνώμη μου δεν αξίζουμε αυτή τη θέση στον βαθμολογικό πίνακα και προσπαθούμε σκληρά να το αποδείξουμε.“.

Τα συνολικά στοιχεία επισύρουν επίσης μια ομάδα που δεν φαίνεται να έχει έξι βαθμούς μετά από εννέα ημέρες…

“Αυτό ακριβώς έλεγα. Τα στατιστικά στοιχεία δεν βγάζουν βέβαια τον βαθμολογικό πίνακα, αλλά μας λένε ότι είμαστε στην πρώτη πεντάδα σχεδόν σε κάθε κατηγορία, δείγμα ότι όντως έχουμε σημαντικά προσόντα. Μέχρι σήμερα είχαμε χαθεί σε κάποια πράγματα που όντως ξέρουμε να κάνουμε αλλά μας ξέφευγαν. Ειδικά αμυντικά και ειδικά μακριά από την έδρα μας, όπου ακόμα δεν έχουμε καθορισμένη ταυτότητα και δυσκολευόμαστε. Αλλά τα ξεκαθαρίζουμε όλα αυτά. Με τα πόδια στο έδαφος, χωρίς πτήσεις ή απίθανα όνειρα“.

Ξεκινήσατε από τον πάγκο και τώρα είστε συχνά στην αρχική πεντάδα: τι μπορείτε να μας πείτε για αυτή την αλλαγή;

“Είναι ένα μεγάλο συναίσθημα. Είναι αναγνώριση της δουλειάς που κάνω κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, επίσης ευχαριστώ όλους τους συμπαίκτες μου και αυτό που μου άφησε κάθε προπονητής που είχα. Και έπειτα δείχνει ότι ακολουθούμε το δικό μας δρόμο χωρίς να κοιτάμε την πεντάδα των αντιπάλων γιατί προσπαθούμε πάντα να επιβάλλουμε το παιχνίδι μας.“.

Μίλησε για τους προπονητές που είχε, είναι η μαμά του εκεί φυσικά;

“Η σχέση με τη μαμά μου είναι ιδιαίτερη. Στην αρχή όταν έπαιζε και προπονούσε εγώ ήμουν μικρή δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα και έτσι ήταν δύσκολο να συνεργαστούμε. Καθώς μεγαλώσαμε και σταμάτησε να παίζει όσο και να προπονεί, όλα είναι πολύ καλύτερα και συχνά της ζητάω βοήθεια ή συμβουλές. Για παράδειγμα, μου λέει ότι με τη σωματική διάπλαση που έχω πρέπει να επιταχύνω όλες τις κινήσεις μου και να σκέφτομαι λιγότερο όταν σουτάρω”..

Έχετε κάποιο προληπτικό τελετουργικό πριν ξεκινήσετε το παιχνίδι;

“Ναι, και πάντα πρόκειται για τη μητέρα μου. Μου έδωσε ένα κολιέ που το φοράω πάντα, ακόμα και κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Πριν από το παιχνίδι το βγάζω και το δίνω σε κάποιον από το προσωπικό για να το φυλάξει. Το να βλέπω τη μαμά μου στις κερκίδες, ειδικά στη Ρώμη, μου δίνει μεγάλη ηρεμία και με κάνει να αισθάνομαι προστατευμένη.“.

Προσωπικό, κοινωνία: πώς είναι η ζωή στο Οξυγόνο και στη Ρώμη;

“Είχα πολύ καλή υποδοχή. Όλοι ήταν πολύ οικείοι και ταυτόχρονα επαγγελματίες. Πολύ παρόντες και εξυπηρετικοί και με καλή ατμόσφαιρα. Το περιβάλλον σε κάνει να θέλεις να πηγαίνεις κάθε μέρα στο γυμναστήριο. Και μετά η Ρώμη… Τι να πω; Όταν είμαστε ελεύθεροι, μου αρέσει να κάνω μια βόλτα, να πηγαίνω στο κέντρο της πόλης ίσως για λίγα ψώνια. Έχω ανακαλύψει ξανά την ευχαρίστηση του διαβάσματος – ο ύπνος ήταν πάντα το αγαπημένο χόμπι της Gilli, γιατί “ξέρω πόσο σημαντική είναι η ξεκούραση!”. – και τώρα αφοσιώνομαι στην “Κίρκη” της Μάντελιν Μίλερ, την οποία είχα διαβάσει στα ιταλικά και τώρα διαβάζω στην αγγλική έκδοση”.

Μπορείς να μου πεις ποιος είναι ο πιο δυνατός παίκτης με τον οποίο έχεις παίξει και ποιος δυσκολεύτηκε περισσότερο να αμυνθεί;

“Εύκολα και οι δύο. Ο ισχυρότερος ήταν Blake Dietrick για τις ικανότητές του αλλά και για τη θετικότητα που είχε ανά πάσα στιγμή εκτός γηπέδου. Ο πιο δύσκολος στην άμυνα είναι τώρα, Leia DongueΔεν είναι μόνο σωματικά δυνατή, αλλά έχει και εξαιρετική τεχνική και πρέπει να κάνω μεγάλους αριθμούς για να την ακολουθήσω.

Τα επόμενα δύο παιχνίδια με Μπρέσια και Γκέας θα δείξουν ποιες πραγματικές φιλοδοξίες έχετε;

“Έτσι νομίζω. Δεν πρέπει να διαπράξουμε το λάθος να κοιτάξουμε την κατάταξη της Μπρέσια, πρέπει να πάμε και να παίξουμε εκεί στις 17 Δεκεμβρίου του επόμενου έτους σκεπτόμενοι να πάμε στο γήπεδο της μιας από τις καλύτερες ομάδες στο πρωτάθλημα. Τότε θα σκεφτούμε Geas και τη Βενετία οι οποίοι σίγουρα φαίνονται απρόσιτοι αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να παίξουμε με όλους αυτούς γνωρίζοντας ότι στο τέλος κάθε αγώνα ο καθένας μας έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Πιστεύω στη δυνατότητα των πλέι οφ και ίσως δεν πρέπει να αρκεστούμε ούτε καν στο να μπούμε ως όγδοοι. Πιστεύω σε αυτή την ομάδα“.