Η Νικόλ Ρομέο είναι η πρωταγωνίστρια του Oxygen Roma Basket. Από την πρώτη μέρα έχει ταιριάξει απόλυτα στο ρόλο της αρχηγού και όλοι στον σύλλογο πιστεύουν στις ικανότητές της ως ηγέτιδα, αρχής γενομένης από τον προπονητή Βιντσέντζο Ντι Μέλιο: “Δεν φοβάμαι την πίεση, στην πραγματικότητα την καλωσορίζω. Για μένα είναι τιμή να είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας. Ο σεβασμός μεταξύ του προπονητή και εμού είναι αμοιβαίος. Πιστεύω στα αγωνιστικά του συστήματα όσο πιστεύει κι εκείνος στην ικανότητά μου να βοηθήσω την ομάδα να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα παιχνίδια”.
Οι φιλοδοξίες του συλλόγου είναι υψηλές και η Νικόλ δεν κρύβει“Ο στόχος είναι να φτάσουμε στα πλέι οφ. Στην αρχή ήμασταν άτυχοι που χάσαμε κάποια κλειστά παιχνίδια, αλλά τα επόμενα τρία παιχνίδια μπορούν να αλλάξουν εντελώς την κατάταξή μας. Μπορούμε πραγματικά να βάλουμε τους εαυτούς μας σε μια καλή θέση για να αγωνιστούμε στα πλέι οφ”.
Με τη Ρώμη ήταν έρωτας με την πρώτη ματιάΑγαπώ την πόλη της Ρώμης. Εντυπωσιάστηκα πολύ από τον τρόπο με τον οποίο ο σύλλογος εργάστηκε για να γεμίσει το Palazzetto για το πρώτο μας πραγματικό εντός έδρας παιχνίδι. Η ζεστασιά αυτής της πόλης είναι απίστευτη. Ακόμη και όταν περνάω τις μέρες μου στο κέντρο με αναγνωρίζουν αμέσως και μου ζητούν φωτογραφίες ή πληροφορίες για τους αγώνες. Σε μια πόλη όπου κυριαρχεί το ποδόσφαιρο, το να κάνεις τον κόσμο να μιλάει για το γυναικείο μπάσκετ δεν μπορεί παρά να είναι καύχημα και πρέπει να συγχαρώ ολόκληρο τον σύλλογο”.
Η Ρομέο είχε την ευκαιρία να παίξει σε αρκετές χώρες κατά τη διάρκεια της σπουδαίας καριέρας της, αλλά η εμπειρία στην Ισπανία ήταν αυτή που την εντυπωσίασε περισσότεροΗ Χιρόνα ήταν ένας από τους αγαπημένους μου συλλόγους όπου μπορούσα να παίξω. Η αρένα ήταν πάντα γεμάτη και το γυναικείο μπάσκετ έχει πραγματικά μεγάλο κοινό εκεί. Παίζουν πάντα στην Ευρωλίγκα, οπότε ήταν χαρά μου να φοράω αυτή τη φανέλα. Ελπίζω τα επόμενα χρόνια να μπορέσω να μιλήσω το ίδιο για τον Οξυγόνο, γιατί έχει όλες τις δυνατότητες να γίνει ένας μεγάλος σύλλογος.
Το πάθος της για το μπάσκετ άνθισε από πολύ μικρή ηλικίαΗ περιπέτειά μου ξεκίνησε όταν ήμουν πέντε ετών, η μαμά μου με πήγε σε έναν αγώνα μπάσκετ και εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι αυτό ήθελα να κάνω. Αμέσως ερωτεύτηκα αυτό το υπέροχο άθλημα”.
Η Νικόλ γεννήθηκε στην Αυστραλία, στην πόλη της Αδελαΐδας, αλλά έχει σαφή ιταλική καταγωγή: “Αποφάσισα να παίξω για την Ιταλία επειδή ήταν μια ομάδα που με εκτιμούσε ως παίκτρια. Σε σύγκριση με την Αυστραλία υπάρχουν πολύ περισσότερα τουρνουά Fiba, οπότε αυτό σημαίνει μεγαλύτερη προβολή και εμπειρία στο υψηλότερο επίπεδο. Επίσης, η Αυστραλία είναι μια χώρα με βαθιές ρίζες στο μπάσκετ, η ιδέα να φέρω την Ιταλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τις ιταλικές μου ρίζες ήταν κάτι στο οποίο ήθελα να συμμετάσχω. Ήθελα να βοηθήσω την Ιταλία να επιστρέψει στο επίπεδο που της αξίζει”.
Η Νικόλ είναι ένα κορίτσι όπως πολλά άλλα, αλλά μερικές φορές η προσωπικότητά της δεν γίνεται δεκτή με τον καλύτερο τρόπο: “Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές είμαι παρεξηγημένη. Είμαι ένα άτομο με άσπρο και μαύρο όραμα. Συνήθως δεν έχω κανένα φίλτρο, πράγμα που είναι ευλογία και κατάρα ταυτόχρονα. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι είτε με αγαπούν είτε με μισούν! Αλλά νιώθω πολύ άνετα στο πετσί μου. Στην αρχή είμαι επιλεκτική με τους ανθρώπους, αλλά στη συνέχεια κρατάω κοντά μου όσους αγαπώ πραγματικά. Είμαι αυθεντική, παθιασμένη και γενικά διαλλακτική”.
Οι ιδέες για το μέλλον δεν είναι ακόμη καλά καθορισμένες: “Η καριέρα μου δυστυχώς φτάνει στο τέλος της και αρχίζω να σκέφτομαι τη ζωή μετά το μπάσκετ. Δεν έχω ακριβή σχέδια προς το παρόν, θα ήθελα να μπορώ να εργάζομαι και να ζω τόσο στην Αυστραλία όσο και στην Ιταλία, οπότε η ιδέα είναι να βρω κάτι που θα μου επιτρέψει να το κάνω αυτό. Ποιος ξέρει, ίσως μπορέσω να γίνω η πρώτη γυναίκα GM της Oxygen Basket Roma, αλλά ήδη νιώθω ότι θα κοστίσει πολύ! (γέλια, σ.σ.)”.