Η πρώτη φορά Paolo ‘Carneade’ Banchero είχε την τιμή να εμφανιστεί σε ένα άρθρο του pianetabasket.com ήταν το 2019 με έναν πολύ ελπιδοφόρο τίτλο: “Ο ταλαντούχος 2002 Paolo Banchero λέει ναι στην Ιταλία”. Έκτοτε περιμέναμε με ανυπομονησία να πατήσει το πόδι του, novello Armstrong, σε ιταλικό έδαφος ίσως για ένα ντεμπούτο στην εθνική ομάδα των Ατζούρι, ως ένα καλό ταλέντο των ΗΠΑ με ιταλική καταγωγή που είναι πολύ καλό αλλά όχι σε σημείο να επιλεγεί ανάμεσα στους καλύτερους νέους της πατρίδας του.
Προφανώς για την FIP όλα πήγαν στραβά όπως στα χειρότερα εφιαλτικά μυθιστορήματα- και όπως συμβαίνει συχνά όταν μιλάμε για νέους, οι όμορφες υποσχέσεις ξεθωριάζουν αλλά τα παιδιά της δεύτερης σειράς ωριμάζουν και παίρνουν τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι να γίνουν, ως απόλυτο αουτσάιντερ, η πρώτη επιλογή του ντραφτ του 2022 και ο Rookie of the Year 2023. Σήμερα η Team USA δεν μπορεί πια να τον αφήσει να της ξεφύγει, το ιταλικό του διαβατήριο γράφει “γεννημένος στο Σιάτλ” και όπως είχαμε εξηγήσει, ο αγώνας στην Αμερική για να του παρουσιάσει τις οικονομικές προτάσεις της FIP ήταν ένα FLOP πριν φύγει (χωρίς τον πρόεδρο Πετρούτσι, ο οποίος είχε ξεγλιστρήσει στο δρόμο).
Στο τέλος, όμως, ο Banchero έφτασε εκεί και πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Θα θυμούνται τρία αγόρια από την Πάντοαν κάτω των 17 ετών, που έφτασαν στο Μιλάνο για ένα τουρνουά 3×3 που διοργάνωσε το NBA Ιταλίας. Το κέρδισαν και ο Πάολο, αφού παρακολούθησε τον αγώνα και χειροκρότησε στο καλάθι ενός από αυτούς που σφράγισε τη νίκη στην παράταση (η συνέντευξη με τους τρεις είναι στην Il Mattino di Padova), τους επιβράβευσε μάλιστα. Όχι, δίπλα του δεν υπήρχε ούτε ο Πετρούτσι ούτε ο Τζιανμάρκο Ποζέκο, ο οποίος μόλις πριν από λίγες ημέρες είχε εγγυηθεί ότι στο Μιλάνο θα γινόταν η συνάντηση με τον Μπαντσέρο.
Η αφορμή για την άφιξη του επιθετικού της Μάτζικ στην Ιταλία ήταν ο εορτασμός της 20ής επετείου του Σκάι. Μια διήμερη εκδήλωση (14/15 Ιουνίου) που προετοιμάστηκε προσεκτικά για να αποτραπεί η συνάντηση Μπαντσέρο και Πετρούτσι. Πράγματι, ο Πετρούτσι δεν είχε προσκληθεί καθόλου στην εκδήλωση για να αποφευχθεί το πρόβλημα. Ο περίεργος δημοσιογράφος σας πήγε να δει ολόκληρο το πρόγραμμα των εορτασμών του ραδιοτηλεοπτικού φορέα που μεταδίδει αποκλειστικά τους αγώνες της εθνικής ομάδας των Ατζούρι (εδώ και πάρα πολλά χρόνια και με φαύλα αποτελέσματα, σ.σ.)
Χωρίς την ομοσπονδιακή παρουσία, το μπάσκετ του Σκάι περιορίζεται στο ΝΒΑ, και ο Μπαντσερό είχε το πασπαρτού του. Στη FIP κανείς δεν παραπονέθηκε ότι τον ξέχασαν, επίσης επειδή λίγες μέρες αργότερα ο πρόεδρος Πετρούτσι προτίμησε να πάει στο Μιλάνο για το Game 5 και να σφίξει τα χέρια με τον Αρμάνι και ίσως και με τον Μπαράλντι παρά να ακολουθήσει την εθνική ομάδα γυναικών “του” στον λεπτό αγώνα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με το Μαυροβούνιο που άξιζε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως πολύ καλά αφηγήθηκε ο Άντζελο Καροτενούτο στο blog του loslalom.it.
Το ψάρι βρωμάει πάντα από το κεφάλι: μια στο τόσο η λαϊκή σοφία δεν έχει άδικο. Μας μένει να επαινέσουμε ένα άλλο μαργαριτάρι σοφίας, αυτό του ατζέντη του Μπαντσέρο: “Θα ήθελε να παίξει και στις δύο εθνικές ομάδες, αλλά ξέρει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να το κάνει”. Ο Μάσιμο Καταλάνο στο Quelli della Notte δεν θα μπορούσε να συνοψίσει καλύτερα την κατάσταση. Αλλά τουλάχιστον αυτός ο ατζέντης δεν εκλείφθηκε στον αέρα, κάνοντας το λίγο ιταλικό μπάσκετ που εκπροσωπεί να εξαφανιστεί από τους πανηγυρισμούς του Σκάι.