Είμαι ο τελευταίος που μπορεί να κηρύξει οποιοδήποτε κήρυγμα. Αλίμονο σε μένα. Και έτσι αυτή η ανάρτηση είναι κάθε άλλο παρά κηρυγματική. Μια εξέταση των γεγονότων.

Κοινωνική περιήγηση, λέτε; Επειδή η εν λόγω εταιρεία είναι πολύ κοινωνική, στοχεύει “σε ένα διαφορετικό, υψηλότερο κοινό“όπως μου είπε ένας από αυτούς πριν από μερικά χρόνια, δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει την παροξυσμική υπερβολή με την οποία Germano D’Arcangeli εδώ και χρόνια προσπαθεί επίσης να επιβάλει την ανωτερότητα της Blue Star επίσης στις “σκέψεις, τα λόγια, τις πράξεις και τις παραλείψεις” πέρα από το στρατόπεδο, το οποίο από τη σκοπιά της νεολαίας λέει ότι είναι οι πιο επιτυχημένοι και δυνατοί χωρίς καν να ανοίξει μια συζήτηση. Αντιθέτως, αποτελούσαν σημείο αναφοράς. Λες και ήθελαν να ξεπεράσουν κάποιο σύμπλεγμα κατωτερότητας, λέγοντας και γράφοντας άσχημα, προσβλητικά πράγματα για όλους τους άλλους – με το τέχνασμα της γενικότητας χωρίς ποτέ να αναφέρουν κάποιον με μεγάλη εξυπνάδα – κηρύσσοντας σε όλους τους άλλους ότι το σωστό δρόμο τον έχουν πάρει πάντα αυτοί’ πριν και καλύτερα από τους άλλους’.

“Μισήστε μας“(Μισήστε μας) γράφτηκε στο πίσω μέρος των φανέλων κάτω των 15 ετών στους φετινούς Εθνικούς Τελικούς, “Πρωταθλητές Ιταλίας U19 το 2022 ίσως είναι όλα πιο ξεκάθαρα τώρα‘ και μετά πηγαίνοντας πίσω στη μνήμη, οι μητέρες μιας ομάδας νέων – όχι ήταν Serie B προτείνει ένας φίλος – πρωταγωνιστές που κάθονταν στη μέση του γηπέδου μιας αντίπαλης ομάδας για να εμποδίσουν τη συνέχιση του αγώνα πεπεισμένες ότι υπήρχε το αδίκημα της Lesa Maesa στα σφυρίγματα των διαιτητών εναντίον των παιδιών τους- τα συνθήματαΌχι άλλο άλλοθιi’ ή ‘Blue Star :Where things happen“. Μέχρι το #esticazzi της τελευταίας ανάρτησης του Germano D’Arcangeli στην οποία το μαντείο απεικονίζει το νέο δρόμο προς τη Δαμασκό που πήρε το Αστέρι.

Είμαι ο τελευταίος που μπορεί να κηρύξει οποιοδήποτε κήρυγμα. Αλίμονο σε μένα. Και έτσι αυτή η ανάρτηση είναι κάθε άλλο παρά κήρυγμα. Μια εξέταση των γεγονότων.

Αυτά και πολλά άλλα, τα οποία δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν εδώ, είναι το “Stella style“. Όλοι οι άλλοι είναι χαζοί, τυφλοί, ακατάλληλοι, ανίκανοι, φτωχοί σε ιδέες, αρχαίοι κ.λπ. κ.λπ. Αυτό μπορεί επίσης να είναι αλήθεια. Το αστέρι σε κάποια πράγματα πρόλαβε και καινοτόμησε τον κόσμο του μπάσκετ. Αλλά τότε πώς είναι δυνατόν σε μια τόσο τέλεια κοινωνία αυτό που συνέβη μέχρι σήμερα να είναι “μόνο” μια φρικτή είδηση, για την οποία ο καθένας μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του, αλλά σιωπηλά, γιατί η πορεία της δικαιοσύνης πρέπει να ολοκληρωθεί. Επαναλαμβάνω περίεργο που συνέβη σε μια κοινωνία όπου τα πάντα στοχεύουν στην υγεία των παιδιών “Τόσα πολλά πράγματα…. Πολύ διαφορετικά … πώς να τα κάνουμε καλύτερα από ό,τι νομίζουν ότι είναι ; Και μετά να αντισταθούμε. Πολλά . Λίγοι απατεώνες . Ανοιχτή φρουρά. Ζεστό και κρύο. Και μετά ενημερώνουμε, μιλάμε, ακούμε. Να κάνεις ερωτήσεις όχι, αλλά να δίνεις απαντήσεις πολύ. Ήταν συναρπαστικό. Κανείς δεν είναι ίσος εδώ”, γράφει ο D’Arcangeli στο προφίλ του στο Facebook, εμπλουτίζοντας τη σελίδα αυτή με αυλικά και όχι τόσο αυλικά αποφθέγματα, με σοβαρούς και φιλοσοφικούς λόγους που φαίνεται, επαναλαμβάνω φαίνεται, ότι θέλουν να δώσουν μια εμφατική, μυθική και εντυπωσιακή κάλυψη σε όσα γίνονται στο Star. Ένα είδος αγοράς εισαγωγικών κάθε είδους, δωρεάν παρεμπιπτόντως, τόσο καλό για κάθε περίσταση.

Και έτσι επανέρχομαι στο ερώτημα: πώς θα μπορούσε να συμβεί μια τόσο σοβαρή είδηση όπως η σύλληψη ενός προπονητή παιδιών για απόπειρα βιασμού ενός παιδιού το 2020; Με μια ποινή δύο ετών για σεξουαλική επίθεση που ελήφθη στην Περούτζια; Πώς συνέβη να έχει εισέλθει σε αυτόν τον Νέο Κόσμο των ιδεών, της ελευθερίας από “δεσμεύσεις και δεσμούς”, των καλύτερων οραμάτων και πριν από τους άλλους, μια τέτοια αρρώστια; Και χωρίς κανένας από τους αστροναύτες Ιλουμινάτι να το έχει καταλάβει; Οι ίδιοι που διαβάζουν το παρελθόν το παρόν και το μέλλον “πριν και καλύτερα από τους άλλους“?

Πως είναι δυνατόν σε αυτή την όαση με το γλυκό νερό που πίνουμε, να υπάρχουν τέσσερα πεφωτισμένα στελέχη που θα πρέπει να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη αν άκουσαν τις προειδοποιήσεις που διατυπώθηκαν από κάποιους συμβασιούχους ψυχολόγους της Στέλλα Ατζούρα σχετικά με τη συμπεριφορά του Τραϊνού; Γνώριζαν, ρωτούν οι δικαστές, κατά τη στιγμή της πρόσληψης του Τραϊνό, την ποινή δύο ετών του προπονητή για σεξουαλική επίθεση σε τέσσερις ανήλικους στην Περούτζια; Γνώριζαν την παρεπόμενη ποινή της αιώνιας απαγόρευσης στον προπονητή που καθόρισαν οι δικαστές σε πρώτο και δεύτερο βαθμό να παρευρίσκεται σε ιδιωτικούς χώρους όπου συχνάζουν ανήλικοι;

Και για να κλείσω, γνώριζε κανείς ότι το 2021, κατά τη διάρκεια της δίκης στο Εφετείο, έγινε μερική εξέταση των μαρτύρων για τη βία του Τραϊνό, ο οποίος, σύμφωνα με τους δικαστές του δεύτερου βαθμού, στην Περούτζια είχε “εκμεταλλευτεί την ιδιότητά του ως καθιερωμένου προπονητή”. Οι ανακριτές προφανώς πιστεύουν ότι οι φήμες γύρω από τον Traino – υποτιμήθηκαν.

Όλα πρέπει να διευκρινιστούν ενώπιον των δικαστών, ώστε κανείς να μην μπορεί να προβεί σε κρίσεις ενοχής – αλίμονό τους – προτού οι δίκες στους διάφορους βαθμούς κρίσης τους (ποινικές και αθλητικές) εκδώσουν τις τελικές τους αποφάσεις. Προς το παρόν όμως η σκιά πλανάται πάνω από τη Στέλλα και τα ερωτήματα είναι πολλά.

Είμαι ο τελευταίος που μπορεί να κάνει κήρυγμα οποιουδήποτε είδους. Αλίμονο σε μένα. Και έτσι αυτή η ανάρτηση είναι κάθε άλλο παρά κηρυγματική. Μια εξέταση των γεγονότων.

Αλλά όχι. Θα δείτε ότι στην εξήγηση οι Ιλλουμινάτι θα μπορέσουν να πείσουν τους πάντες ότι το είδαν και αυτό στο μέλλον του ταξιδιωτικού άστρου και ότι είναι να απελευθερώσουν τα αγόρια από τους καθημερινούς κινδύνους. Όσο για την εισβολή του ρυμουλκούμενου Άστρου, ήταν η μοίρα που το έφερε στο Άστρο για να δοκιμάσει τη συναισθηματική και αντιδραστική δύναμη των ηγετών. Είναι αλήθεια ότι σκέφτονταν για αρκετό καιρό να αποχωρήσουν από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα γιατί ήταν “πολύ σφιχτά” για τους Προστατευόμενους (;) αλλά μόλις έσκασε η φούσκα, επιτάχυναν, χύνοντας όλη την κακία και τη λάσπη που έφερε ο κ. Τραϊνό στην καρδιά της Stella Azzurra Roma, χωρίς να πει ούτε μια λέξη, δεν θα πω συγγνώμη, αλλά μια λέξη λύπης για τα γεγονότα, όταν η απόλυτη σιωπήγια τα πάντα, ακόμη και για τα πράγματα στο πεδίο, θα ήταν η καλύτερη επιλογή. Η παρέμβαση, όπως κάνει ο κ. D’Arcangeli αυτές τις στιγμές, είναι ένας τρόπος για να αντιστραφούν τα πράγματα: είναι οι άλλοι που είναι ένοχοι, όχι εμείς. Στον τομέα είσαι ο καλύτερος, δεν χρειάζονται όλοι οι υπόλοιποι.

Ή μήπως αυτό είναι και το στυλ της Στέλλας;

ΥΓ : είναι ξεκάθαρο ότι είμαι ο τελευταίος που μπορεί να κάνει κήρυγμα οποιουδήποτε είδους;. Αλίμονο σε μένα. Και ότι ως εκ τούτου αυτή η ανάρτηση ήταν κάθε άλλο παρά κήρυγμα; Μια εξέταση των γεγονότων.